بازگشت
ما خواهان صلح با عادل ها هستیم نه ناقضان حقوق بشر و متهمین جرائم جنگی
کمپاین 50% زنان افغانستان کمپاین 50% زنان افغانستان

 

 


 

بیانیه کمپاین 50% زنان افغانستان در پیوند با کنفرانس توکیو

12 سرطان 1391 برابر با 3 جولای 2012

 

امروز افغانستان بار دیگر در حساس ترین برهه تاریخی خود ایستاده است. تصمیماتی که این روزها گرفته می شود یا افغانستان را به سوی یک افغانستان دموکراتیک، پیشرفته و مترقی سوق خواهد داد و یا دوباره سایه وحشت روزهای سیاه طالبانی را بر سر آن خواهد گسترانید. نا امنی، حملات انتحاری، کشتار افراد ملکی، اقدامات خشونت امیز و واپس گرا علیه مردم و به ویژه زنان افزایش یافته است.

8 سال پس از آخرین دیدار گزارشگر ویژه سازمان ملل در زمینه خشونت علیه زنان، شاخص ها نشان از تبعیض فاحش علیه زنان دارد. علی‏رغم دستاوردهای مثبت در زمینه حقوق زنان مانند ایجاد وزارت امور زنان، مشارکت زنان در نهادهای دولتی، الحاق افغانستان به کنوانسیون رفع همه اشکال تبعیض علیه زنان، خشونت علیه زنان و دختران ادامه یافته و گسترده می شود. خشونت های جنسی، رسوم قبیله ای مانند بد دادن، برپایی دادگاههای صحرایی، صدور احکام سنگسار، قتل، شکنجه، تهدید و ارعاب و مسموم ساختن آب مکاتب دخترانه،اسید پاشی… نه تنها نشان از تداوم و گستردگی خشونت علیه زنان دارد بلکه حاکمیت قانون و دولت را در بسیاری از مناطق و ولایات زیر سئوال برده است.

مسائلی که امروز از سوی دولت افغانستان در کنفرانس توکیو مطرح می شوند عبارتند از صلح، امنیت و حکومت داری خوب برای افغانستان دموکراتیک. اما سئوال اساسی این است چگونه می توان با توجه به تلاشها، اقدامات و تصمیمات کلان تر دولت در زمینه سهیم ساختن طالبان در قدرت به این موارد مهم دست یافت؟

مساله مصالحه با طالبان که در سالهای اخیر دولت و شرکای بین المللی اش بیشترین مساعی خود را در این راه صرف کرده اند، رفته رفته به تنها سناریوی موجود برای خروج از بحران افغانستان تبدیل شده است. از یک سو دولت و حامیان بین المللی آن بر استراتژیها و تاکتیک‏های ناکارآمد اصرار می ورزند. و از سوی دیگر طرف مقابل نیز با سوء استفاده از فضاهای ایجاد شده تحت عنوان "پروسه صلح"، تاکتیک های جدیدی را برای پیشبرد اهداف خود روی دست گرفته است.

چگونه می توانیم به یک افغانستان با ثبات و دموکراتیک امیدوار باشیم در حالی که تمامی روندهای روی دست گرفته شده با عنوان "پروسه صلح" همگی تکرار روندهای ناکارآمد، خشونت زا و غیرانسانی گذشته است. به باور ما زنان در روزهایی که سرنوشت میلیونها زن و مرد در هاله‏ای از ابهام قرار دارد، صحبت از صلح، امنیت، حکومتداری خوب، توسعه اجتماعی، اقتصادی و مشارکت سیاسی با توجه به همه داده ها و اطلاعاتی که در دسترس ما قرار دارد، مساله ای فرعی است که تنها برای سرگرم ساختن جامعه مدنی کوشا اما ضعیف افغانستان و اقناع افکار عمومی بین المللی طرح‏ریزی شده‏اند.

برهمگان روشن است که صلح بدون پاسخگویی و روشن شدن گذشته، امری غیر ممکن است که نام آن آتش بس است. چگونه می توان در حالی که ناقضان حقوق بشر و افرادی را که متهم به جرائم جنگی هستند، در قدرت سهیم ساخت و نام آن را صلح گذاشت؟ علی‏رغم، درخواست مکرر نمایندگان جامعه مدنی به ویژه زنان برای حضور فعال و تاثیرگذار در پروسه صلح همچنان دولت و حامیان بین المللی آن گوش های خود را برای شنیدن این صداها بسته نگه داشته اند.

ما زنان کمپاین 50% بار دیگر خواستها و مطالبات خود را از دولت و حامیان بین المللی آن برای تحقق ملموس حقوق زنان عنوان می کنیم و هشدار می دهیم اگر روندهای غیردموکراتیک، غیرپاسخ ده و نا روشن امروز ادامه یابد، بحران جنگ داخلی افغانستان را تهدید می کند.

ما از دولت افغانستان می خواهیم:

·       با عزمی جدی و راسخ موارد نقض حقوق بشر را مورد تحقیق و بررسی قرار داده و عاملان و آمران آنها را به دست عدالت بسپارد و برای قربانیان جبران مناسب در نظر بگیرد.

·       از طریق پارلمان، قانون "عفو عمومی و مصالحه ملی" را ملغا کند زیرا این قانون ناقض قانون اساسی افغانستان و تعهدات بین‌المللی آن‌ در عهدنامه‌ها و مانعی بر سر راه صلح عادلانه و پایدار است.  

·       استقلال کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان را تضمین کند. دولت باید از مشارکت کامل کمیسیون در تمام فرایندهای مربوط به صلح و مصالحه اطمینان حاصل نماید و بلافاصله گزارش این کمیسیون را درباره موارد نقض حقوق بشر در افغانستان در طی جنگ منتشر کند.

·       از سازمان ملل متحد برای تحقیق و ثبت جنایت‏های مذکور در حقوق بین‌الملل که طالبان و دیگر گروه‌های مسلح مرتکب شده‌اند، دعوت به عمل آورد.

·       حضور برابر زنان را در تمامی مراحل گفتگوهای صلح به ویژه حضور آنان در شوراهای ولایتی صلح و شورای عالی صلح، براساس قطعنامه 1325 شورای امنیت درباره زنان و درگیری‌های مسلحانه، تضمین نماید و زنان را به پست‌های کلیدی دولت، قوه قضاییه و مراجع تصمیم‌گیری منصوب کند.

·       تمام قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان، به ویژه قانون احوال شخصیه تشیع، قانون ازدواج، مقررات تبعیض‌آمیز در قانون مجازات و قانون مالکیت و قوانین عنعنوی تبعیض‌آمیز را لغو کند. دولت با پشتیبانی جامعه بین‌المللی باید اقداماتی برای پایان دادن به توسل به دادگاه‌های سیار عنعنوی انجام دهد و دسترسی کامل و مؤثر زنان را به سیستم رسمی عدلی تضمین کند.

·       اقدامات شدید امنیتی را در داخل و بیرون مدارس دخترانه به منظور جلوگیری از هر گونه آسیب و خشونت علیه دانش آموزان دختر به کار گیرد.

·       با راه اندازی کمپاین، برگزاری دوره های آموزشی و افزایش آگاهی در زمینه خشونت های جنسی و خشونت علیه زنان، گامهای عملی در راستای کاهش خشونت بردارد.

·       باید اطمینان حاصل شود که تمامی کمک های انکشافی در جهت پاسخگویی به نیازهای جامعه در مشورت با نهادهای جامعه مدنی، سازمان های حقوق بشری و به ویژه سازمان های زنان اختصاص می یابد.

کمپاین 50% زنان افغانستان – کابل، افغانستان

 

تماس: womenspoliticalparticipation.c@gmail.com  /  Campaign50darsad@gmail.com

Campaign50darsad.blogfa.com  وبلاگ:

 

 

 

 


 

Statement of Afghanistan Women's 50% Campaign

on Tokyo Conference

3 July 2012

We demand peace with the just not with human rights violators and war crimes suspects

 

Afghanistan is going through one of its most important periods of history. Decisions taken in this period will either take Afghanistan towards a democratic, advanced and progressive country or will once again spread the horrendous shadows of the dark days of Taliban upon it. Insecurity, suicide attacks, killings of civilians and violent and reactionary actions against the people, in particular the women, are on the rise.

Eight years since the last visit of the UN Special Rapporteur on Violence against Women, the indicators point at gross discriminations against women. In spite of positive achievements in respect of women's rights, e.g. establishment of the Ministry of Women's Affairs, women's participation in government institutions, and Afghanistan's accession to the Convention for Elimination of all Forms of Discrimination Against Women, violence against women has continue and is increasing. Sexual violence, tribal customs such as bad (giving women in exchange for settlement of violent disputes), holding of informal parallel courts, imposing stoning sentences, murder, torture, threats and intimidation, poisoning of water in girls’ schools, acid throwing etc indicate both the perpetuation and extent of violence against women as well as throw into question the prevalence of law and government control in many regions and provinces.

The government of Afghanistan shall be raising the issues of peace, security and good governance for a democratic Afghanistan in the Tokyo Conference. The fundamental question, however, is: how can those important goals be achieved in view of the government's endeavours, actions and macro decisions to share power with the Taliban?

Reconciliation with the Taliban, for which the government and its international partners have most endeavoured in the past few years, has gradually become the only scenario to take Afghanistan out of the crisis. On the one hand, the government and its international supporters insist on inefficient strategies and tactics. On the other hand, the opposite party is pursuing new tactics to achieve its goals by misusing the chances provided in the context of "peace process".

How can we hope for a stable and democratic Afghanistan, when all the developments described as "peace process" are repetitions of the inefficient, violence generating and inhuman trends of the past? Based on the data and information available to us, to talk of peace, security, good governance, social and economic development and political participation, in these days, when the fate of millions of men and women is surrounded in a veil of ambiguity, in our opinion, is but intended to keep busy the active but weak civil society of Afghanistan and offer persuasion to the international community.

It is clear to all that peace without accountability and shedding light on the past, is impossible and can only be called a ceasefire. How can violators of human rights and war crimes suspects be given a share of power under the title of peace? The government and its international supporters are keeping a deaf ear to the frequent demands of representatives of the civil society, in particular women, to take an active and influential role in the peace process.

The Women's 50% Campaign is renewing its demands to the government and its international supporters to fulfil women's rights and we warn that a civil war is looming ahead if the present undemocratic, unaccountable and unclear trends continue.

We call on the government of Afghanistan to:

·       Investigate human rights violations with determination, to bring their commanders and perpetrators to justice and to offer adequate redress to the victims.

·       Abolish, through the parliament, the "Public Amnesty and National Stability Law", because this law is in contravention of the Constitution of Afghanistan and its treaty obligations as well as an obstacle to a just and sustainable peace.

·       Guarantee the independence of the Afghanistan Independent Human Rights Commission. The government must ensure the full participation of the Commission in all processes of peace and reconciliation and immediately publish the Commission’s mapping report on human rights violations in Afghanistan during the conflict.

·       Invite the United Nations to investigate and document the crimes under international law, which the Taleban and other armed groups have committed.

·       Ensure equal participation of women in all stages of peace talks, in particular in the provincial peace councils and the High Council of Peace, based on UN Security Council's Resolution 1325 on women and armed conflicts, and appoint women to key positions in the government, the judiciary and decision-making bodies.

·       Abolish all the discriminatory laws against women, in particular the Shiite Personal Status Law, the Marriage Law, discriminatory provisions of the Penal Code, Property Law and the customary laws. With the support of the international community, the government must take actions to end the use of customary informal courts and guarantee full and effective access of women to the formal justice system.

·       Take effective security measures inside and outside girls’ schools to prevent female students from harm and violence.

·       Take practical steps to reduce violence by initiating campaigns, organising educational courses and raising awareness in respect of sexual violence and violence against women.

·       Ensure that all the development assistance fully addresses needs defined in consultation with the Afghan civil society, human rights groups and women's organisations in particular.

 

Afghanistan Women's 50% Campaign

Kabul, Afghanistan

 

Contact: womenspoliticalparticipation @gmail.com  / Campaign50darsad@gmail.com

Blog: Campaign50darsad.blogfa.com

 


July 8th, 2012


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
بیانات، پیامها و گزارشها